| ألا یا أیها السّاقی! أدر کأساً وناوِلها! |
که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها |
| به بوی نافه‌ای کآخر صبا زان طره بگشاید |
ز تاب جعد مشکینش، چه خون افتاد در دل‌ها! |
| مرا در منزل جانان چه امن و عیش، چون هر دم |
جرس فریاد می‌دارد که «بربندید محمل‌ها» |
| به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید! |
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها |
| شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل |
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها؟ |
| همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخِر |
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها؟ |
| حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ! |
متی? ما تلق من تهوی?، دعِ الدنیا و اهملها |
